40 rocznica śmierci Elżbiety Skierkowskiej

4 maja 2024 r. mija 40 rocznica śmierci Elżbiety Skierkowskiej (1907-1984), bibliotekarki, znawczyni zbiorów graficznych.

Urodziła się 13 marca 1907 r. w Łodzi. Tam ukończyła w 1925 r. Gimnazjum Humanistyczne i rozpoczęła studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1930 r. ukończyła filologię polską. Początkowo pracowała jako nauczycielka gimnazjów w Ostrołęce, a następnie w Łodzi. Od 1 grudnia 1935 r. podjęła pracę w Bibliotece Publicznej m.st. Warszawy na stanowisku młodszego bibliotekarza w Dziale Sztuki. Od 1941 r. pełniła funkcję zastępcy kierownika tego Działu. Przez cały okres okupacji, do końca Powstania Warszawskiego pracowała w Bibliotece, chroniąc jej zbiory. Od marca do sierpnia 1945 r. była zatrudniona w Muzeum Pedagogicznym w Warszawie. Następnie na dwa miesiące wróciła do Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy, a 1 listopada 1945 r. rozpoczęła pracę w Bibliotece Narodowej w Dziale Grafiki (później Zakładzie), gdzie przeszła całą drogę zawodową od asystenta do starszego kustosza dyplomowanego. Od 1 maja 1950 r. do 1 kwietnia 1970 r., do przejścia na emeryturę, pełniła funkcję kierownika Zakładu Grafiki.

Historią sztuki zainteresowała się podczas kilkumiesięcznego pobytu w Paryżu (ok. r. 1934). Zainteresowania te rozwijała po wojnie pod kierunkiem profesora Stanisława Lorentza, przygotowując rozprawę doktorską na temat zbiorów graficznych i biblioteki Stanisława Kostki Potockiego (do obrony jednak nie doszło). Swoje zainteresowania skupiła przede wszystkim na grafice XVIII wieku oraz ilustracji książkowej. Tematy te były przedmiotem jej publikacji książkowych: Plastyka Stanisława Wyspiańskiego na tle ówczesnych kierunków artystycznych (1958), Wyspiański – artysta książki (1960), Współczesna ilustracja książkowa (1969). Publikowała także artykuły dotyczące zbiorów graficznych Biblioteki Narodowej.

Zmarła 4 maja 1984 r. w Górze Kalwarii. Została pochowana na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.

B.D-I, J.S.