15 rocznica śmierci Kazimiery Zabrockiej

1 stycznia 2023 r. mija 15 rocznica śmierci Kazimiery Zabrockiej (1928-2008), dyrektor Biblioteki Publicznej Dzielnicy Warszawa-Śródmieście.

W 1952 r. ukończyła Studium Nauk Społecznych. W lutym 1957 r. podjęła pracę w Bibliotece Publicznej m.st. Warszawy w Oddziale Kompletowania Zbiorów dla Nowych Placówek. W Oddziale pracowała krótko, gdyż szybko awansowała na kierowniczkę filii. W 1960 r. otrzymała tytuł magistra na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1962 r. awansowała na instruktora w Zespole Bibliotek Publicznych Dzielnicy Śródmieście. W uznaniu jej zdolności organizatorskich została awansowana na stanowisko wicedyrektora, a od 1970 r. dyrektora Biblioteki Publicznej Dzielnicy Śródmieście. Funkcje tę sprawowała do końca 1985 r.

Podczas swojej pracy wprowadziła w placówkach tzw. system kopertkowy, który pozwolił zaoszczędzić ok. 30% czasu przy wypożyczeniach. W dwóch placówkach dla dorosłych wprowadziła wolny dostęp do półek, co wtedy było nowością. Kładła duży nacisk na prace kulturalno-oświatowe, szczególnie w bibliotekach dziecięcych. Przy bibliotekach powstawały kluby: dyskusyjny, filmowy, szachowy, modelarzy, dramatyczny, kukiełkowy. Do bibliotek kupowano materiały audiowizualne oraz sprzęt do ich odtwarzania. Prace kulturalno-oświatowe koncentrowały się wokół świąt państwowych i kulturalnych. Wyświetlano filmy edukacyjne, przeprowadzano konkursy czytelnicze, spotkania z autorami, psychologiem. Współpracując ze szkołami organizowano lekcje tematyczne, na które uczniowie przychodzili do bibliotek. Te formy pracy pozwalały zainteresować książką dużą liczbę nie tylko młodych czytelników. W 1963 r. SBP wydało badania K. Zabrockiej p.t. Rola książki w życiu młodzieży. Wnioski z analizy czytelnictwa młodzieży w wypożyczalniach Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy Dzielnicy Warszawa-Śródmieście.

Kazimiera Zabrocka starała się rozwijać sieć bibliotek śródmiejskich oraz poprawić warunki lokalowe już istniejących placówek. Mimo starań, trudna sytuacja lokalowa poprawiła się częściowo dopiero w 1981 r. Do kłopotów lokalowych doszły problemy z kadrą – pracownicy poszukiwali pracy lepiej płatnej. Wnioski K. Zabrockiej o zwiększenie funduszu wynagrodzeń pozostawały bez odpowiedzi, a liczba czytelników wzrastała (na koniec 1971 – 47,9 tys., w 1975 – 49,8 tys.). W następnych latach poważnym problemem stały się trudności z zaopatrzeniem bibliotek w nowości wydawnicze.

Cokolwiek robiła, było wykonywane z ogromną starannością, entuzjazmem i oddaniem. Nie brakowało jej również humoru. Kochała ludzi i oni też ją kochali.

E.S.